De eerste dagen

Lieve allemaal, 

Er is heel veel te vertellen, want alles wat ik zie is nieuw, zelfs Josqui. Hij is helemaal in zijn element in de stad waar hij opgroeide. Het weerzien met de familie is vertederend om te zien. Ze zijn zo blij. We hebben al een aantal wandelingen gemaakt in de buurt, Lomas de Chapultepec. Vaste prik zo langzamerhand, want na het ontbijt moet alles even zakken. 

Gister liepen we naar het business center bij Polanco, op loopafstand van huis. Langs de barretjes en cafeetjes, waar normaal op zondag veel te beleven is, maar nu niet. Ook hier is bijna alles dicht en iedereen loopt met een mondkapje op straat. Je kunt her en der wat take away afhalen, net als in Nederland eigenlijk. Je ziet wel veel meer armoede; mensen die snoep, fruit of bloemen verkopen op straat. Het is schrijnend om te zien, vooral omdat je weinig kunt doen. Het verschil tussen arm en rijk is zo groot en het wordt alleen maar groter. Men is hier geldziek.

We besloten om ook even een kijkje te nemen in de underground. De ondergrondse was voorheen het riool van deze immense stad. Je weet niet wat je ziet; zo'n groot en complex gangenstelsel. In de tunnel is veel kunst te vinden, waaronder deze schildering van Bowie. Er zijn weinig mensen te vinden hier nu, behalve een enkele politieman strak in kostuum.