Contrasten

Lieve allemaal,

Het is een wereld van contrasten hier. De drukke en lawaaierige familiecamping en de verstilling in het Toscaanse landschap met eindeloze wijnvelden, olijfgaarden, lanen met Pini di Meditarani en de zingende krekels en dan ook nog cultuur ten top in Florence. Die pini, dat zijn nou die hoge bomen met plat rond bladerdak. Gister gingen we naar een fantastische plek, de mokkende puber op zak, in een lekkere warme auto door de heuvels in de avondzon naar Casale Marittimo voor het diner. Locanda Le Volte heet het restaurant en B&B. Als je echt Toscane wil voelen en proeven moet je een keer gaan. Een romantische plek, verscholen tussen het groen met een hartelijke en liefdevolle bediening. We zaten in een schilderij met ons tafeltje met een goed glas rode wijn en eten van het land. We keken uit over de glooiende heuvels. Het leek wel perfect. Ik voelde me tevreden. Toe op m'n bord een dikke, romige, maar verfijnde chocoladetruffel. Mijn guilty pleasure deze dagen; de Italiaanse toetjes. Echt vreselijk lekker! De hele dag moest ik mijn rust bewaken tussen de hectiek van het campingleven met een puber en met oude (soms niet zo leuke) herinneringen van Jos. Best een uitdaging en soms zocht ik dan de rust elders om te lezen of schrijven. Dit voelde als een beloning. Een paar momenten op de dag moet ik even bij mezelf intunen. Dat heb ik de laatste jaren geleerd. Wat heb ik nu nodig? Het is tegen zessen Josqui is met zijn dochter naar het strand. Ze is niet vooruit te branden, zoals dat gaat met pubers. Voor een duik in de zee is ze echter wel te porren. Wat herken ik dit van mijn eigen pubertijd en dan vooral hoe hopeloos ik me voelde. Dan is het fijn om veertig te zijn, een beetje meer gepoleist. Veel onrust in mijn hoofd is neergedaald. Ik ga nog een laatste keer deze kleine vakantie een duik nemen in de zee. Buonasera!