La vita e (ook) bella

Lieve allemaal,

Bij aankomst in Pisa huurden we een auto en raceten we naar Bibbona, naar de camping. Bij Josqui gaat alles in de tiende versnelling, want hij heeft eindeloze energie. Van mij mag het wel wat langzamer, dan heb ik wat meer tijd om in het moment te zijn. Het is vooral leerzaam, deze verschillen tussen ons. Josqui is de motor en ik ben de katalystor. Tussenstop verrassing: de toren van Pisa. Die had ik nog nooit gezien, dus dat was een bijzonder moment toen we het Piazza del Duomo opliepen en daar de toren zagen uitsteken op het grote groene grasveld tussen de kapel en de kathedraal. We proostten op de vakantie met bubbels en een traditioneel Italiaans maal en tiramisu toe. Na het eten reden we verder naar Castiglioncello. Hier is het leven mooi, zoals de gelijknamige film al zegt. Josqui heeft hier een tijd gewoond na de scheiding. Bijzonder is dat de beroemde Italiaanse filmster Mastroianni hier een prachtig paleisje had aan zee. Het is er sprookjesachtig met Italiaanse sferen, altijd goed geklede mensen, hoge cipressen en opvallende hoge bomen waarvan ik de naam nog niet ken. Ze hebben een groot rond en plat bladerdak.

Aangekomen op de camping ontmoeten we eerst Jorge. Hij is het aanspreekpunt op de camping en Josqui kent de familie al 20 jaar. Ze werkten lange tijd samen hier en zijn zielsverwanten. Ik begrijp meteen waarom. Jorge een gouden, goedlachse kerel uit Sudan, hier met z'n vrouw (uit Gabon) en drie kinderen. Hun liefde voor elkaar begon in Europa. Jorge is een man met een ongelofelijke geschiedenis. Dat kan je je misschien voorstellen als je historie van zijn land een beetje kent. Het land kent al 65 jaar burgeroorlog tussen de arabieren en de etnische stammen (onder andere over olie en godsdienst). In 2011 werd Zuid-Sudan afhankelijk van (Noord-)Sudan in de hoop dat het een beetje rustiger en veiliger zou worden. In de regering van Zuid-Sudan waren alle etnische groepen vertegenwoordigd. Hoopvol zou je zeggen, maar helaas. Een conflict tussen twee etnische groepen laaide toch weer op in 2013, waardoor er opnieuw burgeroorlog uitbrak. De geschiedenis blijft zich herhalen en ik vraag me af of het ooit rustig wordt. Het is voor vele Sudanezen gevaarlijk om terug te keren naar hun moederland. Het enige wat je kunt doen is je heil elders zoeken. Jorge is de rust zelve zeer respectvol en warm. Dat raakt me altijd. Deze mensen leveren een levenslange strijd voor een veilig bestaan. Een nieuw bestaan opbouwen in een land dat niet je moederland is is niet makkelijk. Er is veel karakter en strijdlust voor nodig.