Een momorabele reis

Lieve allemaal,

Ik heb heel veel te vertellen, maar het is onmogelijk om het allemaal op te schrijven. Allereerst wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor de enthousiaste en hartverwarmende reacties die ik van jullie krijg. Dat is voor mij heel leuk om te lezen en het helpt me als het moeilijk is. Het valt niet mee, zo'n reis in Mexico waar alles anders is, waar de familie je dubbel en dwars terugbetaalt voor alles dat je hebt gedaan. Ze zeggen 'als je één van onze strijders in je armen sluit, betalen we je dubbel en dwars terug.'Zo gaat dat bij die Mexicanen! :-) .

We zijn vandaag aanbelandt in Patzquaro. Het echte traditionele Mexico en dat kan je voelen. Ik tenminste! Het voelt hier anders en de sfeer is veel kalmer dan in de grote stad of zelfs in andere kleine plaatsen waar we al zijn geweest. Op maandag vertrokken we met papi en mami naar Los Azufres. Een dorp ongeveer drie uur rijden van Mexico-Stad. Los Azufres staat bekend om de warmwaterbronnen. De aarde kookt hier en dat kan je voelen. We verbleven op een eenvoudige plek, midden in de natuur en met de alleraardigste ontvangst. En alle baden in de natuur waren heerlijk warm. We doken allemaal een warm bad in. Ik kon het goed gebruiken en ook voor de oude botten was het helend. Papi zwom na jaren weer een beetje! Josqui zag ik stralen. Zijn vader loopt slecht sinds een paar jaar en dat gaat hem aan het hart. Hij was een fanatiek zwemmer vroeger en trotseerde vele hoge (en gevaarlijke) golven in de oceaan. Nu loopt hij met een stok vanwege een kapotte knie, maar hij is altijd goed gemutst of mediteert. Mami kookt de sterren van de hemel en hij wordt veel geknuffeld. Ik heb veel pret met hem, want hij is komisch. Elke dag vertelt hij hoe dankbaar hij wel niet is en hij feliciteert me met alles wat ik meemaak!

In Patzquaro belandden we een sprookjeswereld of Hotel Mansion Iturbe. Als je dit eeuwenoude koloniale pand binnenloopt, weet je niet wat je meemaakt. Een groot pand met hoge ruimten, houten balken in de stijl van de Novo-Spaanse architectuur en een patio met veel planten. Het pand maakt deel uit van het architecturale erfgoed van Pátzcuaro en staat op de lijst van Historisch Monument door het Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis. Ooit woonde hier een rijk man. Hij heette: Francisco-Antonio de Yturbe y Hériz. Hij was de telg van een vooraanstaande familie tijdens de koloniale tijd van Mexico.

Eind van de middag besluiten we het stadje in te gaan. Het is een groot openluchtmuseum. We drinken een Mescal onderweg en lopen langs de Templo Del Sagrario. Gesticht door Vasco de Quiroga in 1540. Het is een van de meest representatieve monumenten van de stad. Het gebouw heeft een gemengde barokke stijl, met tegelijkertijd schilderkunst en beeldhouwkunst, daterend uit de 16e eeuw. Vlak bij heb je het huis met de zeven patio's. Het is er rustig, omdat er nauwelijks toeristen zijn nu. Een verademing, kon het maar altijd zo blijven.

Templo Del SagrarioOp weg naar het huis met de zeven patio's.Uitzichtpunt (richting Templo Del Sagrario)Wie weet hoe deze mooie plant heet?