Nog een paar dagen

Lieve allemaal,

Langzaam begint het huis opgeruimd te raken. Dat betekent ook mijn hoofd. De koffer staat in de woonkamer voor de laatste spulletjes. De mariachi klinkt door de speakers. Ik word rustiger en voel een leuke opwinding. De reis gaat nu echt bijna beginnen. Het is ook de kunst van het loslaten; niet meer van alles te moeten voor vertrek. Het kan ook daarna! Alleen duurt het even voordat ik me daar aan over geef. Josqui in Mexico heeft het huis waar zijn ouders wonen verruild voor de mooie natuur van Valle de Bravo. Daar wonen Olga en Fer. Josqui en Fer maken mooie wandelingen door de natuur. Het doet hem zichtbaar goed. Mooi om hem te zien, daar in zijn land met zijn geliefde familie en vrienden. Ik kan me voorstellen dat hij zich soms nostalgisch voelt; verhalen van vroeger onder het genot van een glaasje Mezcal, oude vrienden opzoeken en herinneringen delen, wandelingen met mooie vergezichten. Zullen we ooit samen naar Mexico gaan voor langere tijd? Soms als ik Nederland zat ben denk ik daar wel eens aan. Tegelijk is de heftigheid van het land me nu nog te veel. Si, mucho temperamento! In het fotoalbum heb ik wat foto's van Josqui toegevoegd van een wandeling in de omgeving van Valle de Bravo.